Lastige vragen

Het is moeilijk op deze vragen goede antwoorden te geven. Natuurlijk speelt geld een grote rol. Scholen willen best een zak met geld krijgen en een down kind begeleiden maar tot hoever kunnen of willen ze gaan? Zetten ze alles op alles om het kind een gelukkige schooltijd te geven? Voelt het kind na 4 jaar dat het er nog steeds bij hoort, of is het toch wel een erg grote belasting geworden voor de school? Is de draaglast groter dan de draagkracht of is de uitdaging er niet meer? Het kan ook zo zijn dat de leerkrachten de capaciteiten niet hebben om een down kind dingen aan te leren. Het is van belang dat je je kunt inleven in de wereld van het kind, enorm veel geduld hebt en creatief bent in het zoeken naar manieren van werken die passen bij dit speciale kind. Maar moet een goede leerkracht aan deze voorwaarden niet altijd voldoen? Ook voor andere kinderen? Een down kind in de groep geeft zoveel meerwaarde hoor je telkens weer. En dat is 100% waar. Als je ziet hoe zorgzaam en geduldig maar ook corrigerend klasgenoten omgaan met het down kind dan kun je dit alleen maar toejuichen. Natuurlijk moet je als leerkracht tevreden zijn met kleine stapjes vooruit en soms ook weer enkele terug. Dit is echter voor een leerkracht moeilijk te verteren. Een leerkracht dient kinderen verder te helpen. Vergeet echter niet dat je een down kind door het er gewoon bij te laten zijn en mee te laten doen wat het kan enorm veel geeft. Een down kind voelt dat het mee mag doen, erbij hoort en dat is wat telt. Dan kan het kind verder groeien en ontwikkelen. Verwacht niet teveel, zeker ook niet te weinig. Zie niet te snel het plafond. Het is belangrijk om dicht bij het kind te staan om de kleine stapjes te zien, te ervaren. Het kind een kans geven dat is wat er telt. Buit de interesse van het down kind uit en je eigen creativiteit. Houdt het van muziek maak daar gebruik van.

De kleuter

Als kleuter kan het kind instrumenten betasten en geluiden uit proberen. Leer tellen op de maat van de trom enz. Laat het kind dat kan schrijven (of leer het met behulp van dit onderwerp woorden schrijven) muziekinstrumenten opschrijven en plak er een sticker of plaatje van het desbetreffende instrument bij. Maak plak- en knipwerkjes rondom het thema muziek. Laat ten slotte de muziek leven door met een groepje kinderen die dit willen een dans voor te bereiden voor een kring in de klas bijvoorbeeld. Op school kan zoveel gedaan worden voor een down kind met veel inzet van het team, geduld en inlevingsvermogen en de hulp en het samen werken met klasgenootjes. Thuis zijn en ontlasting van de ouders, soms is het even nodig. Natuurlijk is het down kind ook vaak thuis. Ook thuis zal men veel tijd en aandacht aan het kind moeten besteden om er uit te halen wat erin zit. Veelal zal dit de gehele dag door gebeuren. Het kind mee laten zorgen in het gezin, dat zijn praktijklessen waar niets tegenop kan. Je ziet het kind groeien als het bijvoorbeeld de tafel mag dekken, een cake mag bakken of de vaatwasser leeg mag halen. Het hoort erbij, voelt zich nuttig. Veel ouders zorgen voor een prima structuur in het gezin, dat weer ten goede komt aan het down kind ( dit is trouwens voor alle kinderen in het gezin prettig). Eventuele broertjes en zusjes zullen altijd rekening moeten houden met hun broer of zus met een verstandelijke beperking. Dit zal niet altijd zonder slag of stoot gaan, maar over het algemeen zijn ze dol op elkaar. Een down kind dat goed in zijn vel zit kan erg veel leren. Maar dat kost tijd, veel tijd. Vaak moeten down kinderen, naar een ziekenhuis of specialist. Meestal zijn er ook medische problemen naast de verstandelijke beperking. Ouders hebben dan ook veel zorgen om dit kind. Wat zou het fijn zijn als deze ouders regelmatig ontlast zouden kunnen worden. De druk van het opvoeden van het gehele gezin is groot en steeds moeten er weer dingen gebeuren, controles, specialist, gesprek op school enz. Ouders zijn de meest deskundigen wat betreft de kennis over hun kind. Zij kunnen het beste adviseren hoe met het kind om te gaan en hoe het te begeleiden op weg naar een fijne toekomst. Tijdsinvestering in een down kind is zo aan te raden voor later, het kind wordt zo zelfstandig mogelijk gemaakt. Zowel voor de ouders (zij blijven er ook niet altijd) als voor het down kind zelf, de eigenwaarde, is het van belang het down kind alles aan te bieden en te laten proberen wat het kan. Natuurlijk onder een veilige verantwoorde begeleiding, die afgebouwd kan worden zodra het goed gaat. Er zal wel steeds iemand over de schouder van het down kind mee kijken. Het down kind met een downsyndroom moet zich veilig en vertrouwd voelen en kan dan zo optimaal mogelijk functioneren.

Vertrouwen geven is belangrijk

Geef het down kind vertrouwen “ik kan het” en “ik hoor erbij “. Investeer in het kind nu, je plukt er later de vruchten van. Kruip in de belevingswereld van het kind en werk van daar uit aan nieuwe doelen. En vergeet vooral niet om het kind warmte en genegenheid te geven.