Opvoeden van een kind

Opvoeden is moeilijk, soms vervelend, vaak ook leuk. Bij jonge kinderen hebben de ouders of verzorgers bijna alles zelf in de hand. Ze voeden het kind op zoals ze denken dat het goed is. Vaak speelt hun eigen opvoeding hierbij een rol. Zijn de ouders streng opgevoed dan zal hun kind ook aan veel regels zijn gebonden. Bij een vrije opvoeding in de eigen jeugd wordt ook het eigen kind eerder los gelaten. Ten minste meestal. Sommige ouders, die een vervelende ervaring hebben meegemaakt in hun eigen jeugd door de vrije opvoeding, zullen een stapje terug doen en de opvoeding iets anders aanpakken. Er is natuurlijk ook een gematigde opvoeding, niet te streng en niet te vrij. Wat goed is ligt hoofdzakelijk aan het kind. Wat kan het aan? Sommige kinderen hebben veel meer baat bij een strenge opvoeding. Zij weten waar zij aan toe zijn: de regels zijn duidelijk en de consequenties bij overtreden daarvan ook. Andere kinderen kunnen een bepaalde mate van een vrije opvoeding gemakkelijk aan (hoewel elk kind blij is met structuur en een houvast). Als ouder ken je je kind het beste. In een gezin is het heel goed mogelijk dat het ene kind een andere benadering nodig heeft dan het andere. Wel ingewikkeld hoor en je zult dat ook zeker van je kinderen te horen krijgen (waarom hij/zij wel en ik niet enz.). Je moet van goeden huize komen wil je dit op een bevredigende manier aan je kind uit kunnen leggen. Nou hoeven ouders natuurlijk hun aanpak niet continu te verantwoorden, ook dat mag gerust gezegd worden. Je doet gewoon wat jij denkt dat het beste is voor je kind.

Zodra je kind naar school gaat, verandert er meteen heel veel voor beide partijen. Jouw kind ziet de verschillen van thuissituaties bij klasgenoten met zijn eigen thuis. Het zal daar zeker gebruik van proberen te maken om meer vrijheid te krijgen. Of het zal zien dat het verschil erg groot is met zijn eigen thuis en dat het niet altijd prettiger is bij de ander. In een stabiele thuissituatie zal je kind jou dit waarschijnlijk wel vertellen. Zo blijf je op de hoogte over het reilen en zeilen bij anderen, waar het soms heel anders gaat. Het is heel gezond dat jouw kind verschillen ziet en er mee kan omgaan. Dit is ook groeien! Op den duur kiest je kind zelf waar en bij wie het zich het prettigst voelt. Hopelijk maakt het een juiste keuze. Dit blijft voor ouders afwachten. Je doet je uiterste best voor je kind, maar er komt een tijd dat jouw invloed beperkt is. Maar wanneer je je kind steeds goed hebt voorgeleefd wordt het een sterke volwassene. De invloed van vrienden zal op zeker moment veel groter zijn dan je eigenlijk graag wilt, maar door de goede basis, die jij al hebt gelegd, is je kind al een heel stuk gevormd. De normen en waarden zullen misschien even iets meer uit het zicht zijn, maar komen bij het ouder worden terug.

Natuurlijk mag je als ouder gerust je mening zeggen als je het niet eens bent met bepaald gedrag van je kind. Er mag zelfs ook een straf op staan. Als goede ouder moet je dat zelfs doen. Ouders zijn vaak bang hun kind te verliezen als ze zeggen dat ze het niet eens zijn met een bepaalde situatie. Dat kan natuurlijk in extreme gevallen. Maar een opstandige jongere moet weten hoe de ouders erover denken. Doe je dat niet dan kan je kind denken: “ze geven niets om mij wat ik ook doe”. Laat je kind altijd merken dat je van hem houdt zoals hij is, toon respect dan krijg je zeer waarschijnlijk ook respect terug, maar zeg eerlijk wat je vindt. Natuurlijk ook in gezellige situaties. En loopt het even echt uit de hand, houd de deur voor je kind open. Het heeft je nodig ook al zul je dat misschien niet van hem of van haar horen.

Opvoeden is voorleven, kinderen imiteren jouw gedrag. Geniet ervan, je ziet zeker jezelf erin terug. Zie niet alleen de problemen, er gebeuren zeker ook leuke dingen, een stoere puber die zijn oma een bloemetje brengt, koester zulke voorvallen.

Het investeren in je kind is de beste investering die er bestaat.